‘Yo! Mannen!' riep Berend. ‘Snel, trek je pistolen!
Daar komt-ie, de postkoets, vol geld en vol goud!'
Och hemeltje. Hadden ze toen maar geweten
wie er ín die koets zat - want daar ging iets fout.

Ze zouden ongetwijfeld hard zijn weggerend, de zeven rovers, als ze hadden geweten dat juffrouw Van Zanten in de postkoets zat die ze wilden overvallen. Juffrouw Van Zanten, ‘op-voed-des-kun-di-ge', laat er geen gras over groeien. Ze transformeert de rovers tot een keurig knaapjeskoortje. Dat denkt ze tenminste...

In ritmische taal die galoppeert als rovers die wegspoeden met hun buit schreef Mathilde Stein de ballade van juffrouw Van Zanten. Dorine de Vos maakte er op haar karakteristieke bric-à-brac-wijze prenten bij, waarop iedere keer dat je het verhaal herleest nieuwe details te  ontdekken zijn.